Raport Rzecznika Ubezpieczonych: Jak ubezpieczyciele likwidują szkody komunikacyjne?

Rzecznik Ubezpieczonych opublikował raport dotyczący praktyk likwidacji szkód komunikacyjnych przez towarzystwa ubezpieczeniowe. Celem raportu była praktyczna ocena przyjętych przez firmy ubezpieczeniowe modeli likwidacji szkód komunikacyjnych pod kątem ich zgodności z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa oraz ukształtowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego. Jak ubezpieczyciele likwidują szkody komunikacyjne?

Raport został sporządzony na podstawie analizy ponad 2000 skarg osób poszkodowanych w związku z likwidacją szkody przez ubezpieczycieli, skierowanych do Rzecznika Ubezpieczonych w latach 2011-2013. Raport był konsultowany z Polskim Związkiem Motorowym – Zespołem Rzeczoznawców Techniki Samochodowej i Ruchu Drogowego z uwagi na techniczne aspekty analizowanej praktyki.

Refundacja wydatków na pojazd zastępczy

Raport Rzecznika wskazuje na stosowanie przez ubezpieczycieli takich modeli likwidacji szkód, które usiłują w wielu przypadkach wyłączyć odpowiedzialność ubezpieczyciela za wydatki na najem pojazdu zastępczego lub ograniczyć wysokość należnego odszkodowania. Zdaniem Rzecznika istnieją praktyki niezgodne z orzeczeniami Sądu Najwyższego w sprawie najmu pojazdu zastępczego np. odmowa refundacji wydatków na najem pojazdu zastępczego, tłumaczona faktem, że najem jest celowy i ekonomicznie uzasadniony tylko wówczas, jeśli bez wynajmu pojazdu, poszkodowany wykorzystujący samochód do celów prywatnych, poniósłby inną szkodę majątkową. W takiej sytuacji brak wynajmu spowodowałby dodatkowe straty w mieniu poszkodowanego lub istotne trudności w wypełnianiu codziennych obowiązków.

Amortyzacja części zamiennych

W opinii Rzecznika Ubezpieczonych, pomimo uchwały Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012 r. (III CZP 80/11), firmy ubezpieczeniowe wciąż stosują praktyki polegające na pomniejszeniu kwoty odszkodowania stosując tzw. potrącenia amortyzacyjne od wyliczanych wartości nowych części zamiennych. W większości skarg analizowanych przez Rzecznika Ubezpieczonych, nie wszystkie uszkodzone części oryginalne mają swoje odpowiednie zamienniki części oryginalnych. Działania ubezpieczycieli należy uznać za rażąco sprzeczne z treścią art. 361 § 2 k.c. oraz art. 363 § 1 k.c., a także z wykładnią prawa dokonaną przez Sąd Najwyższy. Firmy ubezpieczeniowe nie przedstawiają dowodów, które potwierdzałyby, iż wartość rynkowa uszkodzonych pojazdów uległaby zwiększeniu wskutek zastosowania nowych części zamiennych. Powszechnie stosują argumentację mającą uzasadnić stosowanie potrąceń, która dodatkowo wprowadza w błąd osoby poszkodowane.